Η επιφάνεια του νησιού είναι 178 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η υψηλότερη κορυφή του έχει υψόμετρο 1.611 μέτρα. Με αυτό το ύψος, η Σαμοθράκη είναι το ψηλότερο ελληνικό νησί στο Αιγαίο – με την εξαίρεση των δύο μεγαλονήσων, της Κρήτης και της Εύβοιας. Το όνομα του βουνού είναι Σάος και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Φεγγάρι» (όπως και την υψηλότερη κορυφή του), καθώς είναι «τόσο ψηλό, που κρύβει το φεγγάρι». Εξάλλου, το όνομα του νησιού σημαίνει «φεγγαροθράκη», από το αρχαιοελληνικό σάος = φεγγάρι.

Η Σαμοθράκη αποτελεί τον ομώνυμο δήμο και υπάγεται διοικητικά στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Ο μόνιμος πληθυσμός του νησιού, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, είναι 2.859 κάτοικοι. Μέσω του λιμανιού της Καμαριώτισσας, η Σαμοθράκη συνδέεται ακτοπλοϊκά με την Αλεξανδρούπολη και τη Λήμνο^[1], ενώ παλαιότερα συνδεόταν με την Καβάλα, το Λαύριο, καθώς και με άλλα νησιά του Αιγαίου. Η οικονομία της Σαμοθράκης βασίζεται ως επί το πλείστον στον τουρισμό και στην αλιεία.

Η Σαμοθράκη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του διάσημου αρχαιοελληνικού αγάλματος της Νίκης, το οποίο βρέθηκε το 1863 στο νησί. Το άγαλμα, ύψους 2,75 μέτρων, εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Επιπλέον, κατά την αρχαιότητα στο νησί λάμβαναν χώρα τα Καβείρια Μυστήρια, αποκρυφιστικές τελετές, που το περιεχόμενό τους δεν έχει διαλευκανθεί απόλυτα μέχρι σήμερα.

Η ιδιαιτερότητα του νησιού οφείλεται στην άγρια παρθένα φύση με τα απότομα βουνά, την πλούσια χλωρίδα και πανίδα, τα δάση με πλατάνια, πεύκα, καστανιές, κέδρους και άλλα δέντρα, τις πηγές, τους καταρράκτες, τις μικρές λίμνες κατά μήκος των ρεμάτων στις πλαγιές του βουνού (οι ντόπιοι τις ονομάζουν βάθρες) και τις παραλίες. Τα πλατανοδάση κατεβαίνουν ως τις παραλίες της Σαμοθράκης και σχεδόν φτάνουν στη θάλασσα.